Ludowcy na „Zaduszkach Witosowych” Wierzchosławicach

Tegoroczne „Zaduszki Witosowe” 26 października 2008 r. w Wierzchosławicach obchodzone były w 63 rocznicę śmierci Wincentego Witosa, 23 rocznicę śmierci Stanisława Mierzwy i w 90 rocznicę odzyskanie niepodległości przez Polskę.
Uroczystości rozpoczęły się mszą św. w kościele parafialnym w Wierzchosławicach a następnie w asyście ponad 120 pocztów sztandarowych kwiaty na grobie Wincentego Witosa złożyli m.in. Wicepremier Waldemar Pawlak, Wicemarszałek Sejmu Jarosław Kalinowski, Minister Rolnictwa Marek Sawicki, Poseł do Parlamentu Europejskiego Czesław Siekierski.
W uroczystościach udział wzięła delegacja ze sztandarem Zarządu Gminnego Polskiego Stronnictwa Ludowego gminy Igołomia - Wawrzenczyce w składzie: Józef Rysak – Wójt Gminy, Maria Wójcik – Prezes Zarządu Gminnego PSL, Mirosława Dziża – Sekretarz Zarządu Gminnego, Kazimierz Kazanecki – Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Zarządu Gminnego PSL.
Wyjazd do Wierzchosławic był okazją do zwiedzenia Muzeum Wincentego Witosa. Muzeum składa się z domu rodzinnego z 1814 r., w którym Witos się urodził oraz z gospodarstwa wybudowanego w latach 1905 – 1913 przez samego Witosa. W skład gospodarstwa wchodzą: budynek mieszkalny, stajnia, dwie stodoły i piwnica. W „starym domu” zgromadzono eksponaty pochodzące z chłopskich gospodarstw w Wierzchosławicach i ukazujące warunki życia na wsi w XIX w. Wnętrze domu mieszkalnego w nowej zagrodzie zachowało autentyczny charakter z okresu życia Witosa, z meblami, dokumentami. Izba pamięci umieszczona w budynku dawnej stajni przedstawia dokładną biografię W. Witosa poprzez ikonografię, przedwojenne kroniki filmowe itp. Oryginalne wnętrze stodoły wyposażone jest w narzędzia rolnicze, jakich używał Witos.

Rola przywódcy chłopskiego w umacnianiu niepodległości Polski

Wincenty Witos urodził się 21 stycznia 1874 r. w Wierzchosławicach, w ubogiej rodzinie chłopskiej. Warunki bytu galicyjskiego chłopa utrwaliły w nim poczucie krzywdy, kształtowanie się charakteru i właściwego światopoglądu, który przejawiał się w walce W. Witosa o wyzwolenie społeczne chłopów i poprawę ich bytu. W 1905 r. został wójtem Wierzchosławic. W latach 1908 – 1914 W. Witos zostaje posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego. Wysoki poziom moralny i polityczny przyniosły jego pracy szeroki rozgłos w całym kraju oraz duży autorytet. W roku 1913 W. Witos jest współtwórcą PSL „Piast”, a od 1919 r. jego prezesem. W latach 1919 – 1933 jest posłem do sejmu, a w latach 1920 – 1921 premierem Rządu Obrony Narodowej. Rząd ten wybitnie przyczynił się do pokonania bolszewików i umocnienia niepodległości Polski oraz jej znaczenia na arenie międzynarodowej. Na czele rządu staje jeszcze dwukrotnie.
W. Witos zmarł 31 października 1945 r. w Krakowie. Został pochowany w rodzinnej wsi w Wierzchosławicach.
W. Witos to osobowość znaczeniu wyjątkowym w dziejach polskiego ruchu, który stworzył i którym kierował. Cechowała go szlachetność serca i umysłu, a nade wszystko miłość Ojczyzny, ukochanie wsi i chłopa.